rozwinięta pełniej już nie w dramacie, lecz w Genezis z Ducha. Oto z absolutu wywiedziony początek świata: <q>„Duchy więc, które wybrały za formę światło, odłączyłeś od duchów, które obrały objawienie się w ciemności, i tamte na słońcach i gwiazdach, a te na ziemiach i księżycach rozpoczęły pracę form"</>. Kosmos ogląda się jako nieskończoność "przestrzeni niewidzialnej" (pojęcie "niewidzialności" wydaje się tu bardzo ważne!), w której porywane są "garście globów", a nasza ziemia jest jedną z wielu pośród również wielu gwiazd, słońc i księżyców, nieskończoność, którą przemierza wyobraźnia szukając - więc zakłada się, że istnieją - "nowych światów". Kosmos, u którego genezy leży przemienienie