niej przeświadczenie, że jego prawem i obowiązkiem jest głoszenie przekonań elity kulturalnej, do której należy i w której imieniu występuje.<br><br> Tak więc w twórczości Potockiego, rysuje się linia paraboliczna, wywodząca się z lat osiemdziesiątych XVIII w., sięgająca lat dwudziestych XIX stulecia. Między tymi punktami granicznymi powstawały jego wiersze, których nie ogłaszał, publicystyka polityczna oraz mowy i prace naukowe czasów pruskich i Księstwa Warszawskiego. Przez cały ten czas prowadził też nieprzerwanie korespondencję prywatną, urzędową i półoficjalną. Jest ona spuścizną najciekawszą, ilustrującą życie jednego ze znakomitych Polaków tego pokolenia, któremu historia nie szczędziła doznań krańcowo różnych, od rozpaczy wywołanej rozbiorem po nadzieję odrodzenia