do pisarki do Wiesbaden; choć byłoby cudniej - powiada - gdyby to jednak mogła być Szwajcaria. Wierzy, że ich twórczy związek przyniesie obopólne korzyści, że stworzą wielkie, wspólne dzieło i że będzie to rzecz "dotąd u nas ani zapewne w literaturze powszechnej" - nie znana.<br><br><br> - Ja dam - zapewnia - "niecierpliwe wybuchy młodości; obok walki ognia i wody - popiół naukowych analiz i wyciągnięty z nich piołun zwątpień. Pani da wytrawny miód mądrego i ciepłego serca i cichy balsam życiowego doświadczenia. Ja zajmę biegun księżycowo ognisty, Pani będzie stroną pogodną, mleczną, promienną".<br><br> Kim był z zawodu ów pełen egzaltacji, pomysłowy młodzieniec? Artystą, żurnalistą, nie wyżytym poetycko urzędnikiem