zdziwienie, kiedy po tej operacji płomień buchnął na dwa metry w górę! Cofnął się przed gorącem, bezwiednie wypuścił z dłoni pustą butelkę i z rozdziawionymi ustami patrzył na buchające w górę płomienie. <br>- Patrz, co ten wariat robi! Kiełbasę ratuj, kiełbasę! - nie tracąc przytomności umysłu, wołał palacz. Rzuciłem się w stronę ogniska i poderwałem oparty o pień kij, na którym piekły się nasze kiełbaski. Pomachałem nim w powietrzu, gdyż zaczął się już palić. Gdy płomienie znikły, przyjrzałem się nabitym nań kawałkom kiełbasy.<br>- Całkiem spalone, panie Marianie - rzekłem ze smutkiem i żalem w głosie. <br>- Sierść jebana! - zaklął palacz jadowicie. - Pół kilo podwawelskiej przez