który służy ci od dłuższego czasu i często go widujesz, zapamiętasz go szczególnie: "to krzesło". Rodzajnik określony symbolu pamięci definiuje odsyłacze: na "tym" krześle zwykłem jadać, na "to" krzesło wylałem herbatę, "to" krzesło pogryzł pies znajomego. Lecz bez tych odsyłaczy pozostaje sam symbol, ikona: "krzesło". W stanie nierozwiniętym, nieprzypomnianym - nieaktywnym - ogranicza się do schematycznego wyobrażenia przeważnie plastikowej lub drewnianej konstrukcji o czterech nogach, siedzisku i oparciu. Dopiero po otworzeniu wspomnienia ikona - klik, klik - rozwija się, w mig puchnąc szczegółami i kolorami, realniejąc od kontekstu gęstego od mnogości innych symboli. Naraz krzesło otrzymuje konkretną barwę, wyściółkę, obicia kantów, rysy na drewnie (bo