losu. Pan Kleks dmuchał w rurkę bez przerwy i po godzinie <br>w całej Akademii nie było już ani jednej muchy, tylko <br>kilkanaście prześlicznie mieniących się baniek tu <br>i ówdzie unosiło się jeszcze nad naszymi głowami.<br><br>Wymiecione przez nas muchy poukładaliśmy na dziedzińcu <br>w wysokie sterty i dopiero nazajutrz rano trzy ogromne ciężarówki, <br>przysłane z Zakładu Oczyszczania Miasta, uprzątnęły <br>to obrzydliwe cmentarzysko.<br><br>Tak zakończyła się wojna pana Kleksa z muchami.<br><br>W tym wszystkim jedna rzecz wprawiła nas w zdumienie: gdy znaczna <br>część much była już wytępiona, spoza ich czarnych <br>rojów wyłoniła się postać fryzjera Filipa, który <br>spał na otomanie w gabinecie pana