Piotrusia w pokoju. Nie mam kiedy porozmawiać z kochaną siostrzyczką, która zrobiła ogromną niespodziankę i postarała się o neta w swoim domu. Dzieli nas 560 km, więc ma radość z tego powodu nie ma granic. Jest mi przykro, że nie mogę jej poświęcić tyle czasu, ile bym chciała. Rozczarowałam ją ogromnie, ale wieczorem padam zmęczona i w sekundzie przyłożenia głowy do poduszki odpływam w błogi sen. Nie będę pisać, co mi się śni od 2 tygodni, bo mogłoby to kogoś zgorszyć &lt;emot&gt;;)&lt;/&gt;<br>Nie mam żadnych podstaw, ale cholernie boję się dnia ślubu, kiedy to spotkają się zwaśnione rodzinki. Nie, to nie tak