syntezatorami z otoczenia bohatera, zaludnionego przez schematyczne persony, skrojone podług wzoru literatury dla dzieci (np. skomputeryzowani handlarze, dzieci, żywe kapelusze, rękawiczki, bałwanek). Spacjalizacja czasu zbiegła się z tekstualizacją i informatyzacją przestrzeni. Rozwijając Enda projekt "człowieka doskonałego", Fin przedstawia ideał Homo Catalogus, "wiecznego" człowieka zredukowanego do informacji o nim. Świat utworu okazuje się równoznaczny z samą opowieścią, wydarzenia i bohaterowie - ze słowem o nich: <gap>. Ze "zmechanizowanego" świata główny bohater - na żądanie autora - wyrusza w podróż do innych Miast, posługując się Wehikułem Przestrzeni, parodystyczną <gap>. Kolejno zwiedzając wybrane Miasta, End-turysta korzysta z pomocy przewodników, których rolę pełnią teksty literackie, zawsze skrupulatnie przez narratora