lidera "kieszonkowej" republiki &lt;name type="place"&gt;Adżarii&lt;/&gt;, i młodego prezydenta &lt;name type="place"&gt;Gruzji&lt;/&gt; &lt;name type="person"&gt;Micheila Saakaszwilego&lt;/&gt; były zawsze złe. &lt;name type="person"&gt;Abaszydze&lt;/&gt; nie nazywał &lt;name type="person"&gt;Saakaszwilego&lt;/&gt; inaczej niż puczystą, uważając, że rewolucja róż, która doprowadziła do ustąpienia &lt;name type="person"&gt;Eduarda Szewardnadzego&lt;/&gt;, była zwyczajnym zamachem stanu. &lt;name type="person"&gt;Saakaszwili&lt;/&gt; nie pozostawał mu dłużny - dla niego &lt;name type="person"&gt;Abaszydze&lt;/&gt; jest zwykłym dyktatorem, stojącym na czele skorumpowanego reżimu okradającego własnych obywateli. Do pierwszego konfliktu, który mógł się zakończyć rozlewem krwi, doszło w marcu. Służby graniczne autonomii zatrzymały wówczas prezydenta &lt;name type="person"&gt;Saakaszwilego&lt;/&gt;, który jechał na spotkanie ze swoimi zwolennikami do &lt;name type="place"&gt;Batumi&lt;/&gt; (stolica &lt;name type="place"&gt;Adżarii&lt;/&gt;). Centrum odpowiedziało na to krótkotrwałą blokadą gospodarczą.<br>Tym razem sprawy poszły znacznie dalej. Gdy Gruzja rozpoczęła manewry wojskowe