sąsiadki, opierając łokcie o, płot. Mężczyźni milczeli, wzrok mając utkwiony w szczypcie tytoniu, śliniki papierek i udawali, że całą uwagę koncentrują na tej czynności. Powoli wzmagał się niepokój, <page nr=54> choć na razie szukano tylko przyczyn, próbowano utrafić i wystrzegać się niebezpiecznych słów. Do szerzenia plotek przyczyniał się głównie nowy ksiądz, Monkiewicz, okrągły, łysy, nerwowy. Przestraszył się i niedługo potrafił to ukrywać. Żeby odzywało się ciągle to stukanie w ścianę (po trzy razy), nie znajdował żadnego przyrodzonego powodu. W domu czuł się nieswojo po tym, czego się dowiedział, i źle znosił obecność, jaka zaznaczała się tym właśnie stukaniem albo powolnym przyciskaniem klamki. Zrywał