określić wzorem: Wź = (2ctgk/?) (N*/g6)u3,<br><br>gdzie: k – połowa kąta wierzchołka stożka, N* – naprężenie obciążające okruch, g6 – granica wytrzymałości skał podłoża (naprężenie graniczne), u3 – prędkość ruchu okrucha. Intensywność szlifowania zmniejsza się wykładniczo wraz ze wzrostem twardości skał podłoża, maleje także, gdy wzrasta kąt k, czyli okruch jest mniej ostry (kąt k rośnie podczas tarcia o podłoże, gdyż ostre kanty bloków skalnych ulegają stępieniu). Drewry wyliczył, że dla k = 25, obciążenia 1 t i skały o średniej twardości (g6 = 50 MPa), przy prędkości ślizgu 100 m/rok, objętość usuniętego materiału skalnego wyniesie 2 10. m/rok, a