widziała <br>nawet na własne oczy, jak młodszy Turek stanął przed <br>drzwiami owej piekarni i przyglądał się naszemu domowi <br>podejrzliwie i z nienawiścią... innym zaś znowu razem <br>starszy Turek przywołał do siebie bawiącego się <br>na ulicy Jasia, braciszka Anielci, ślicznego chłopaczka <br>o długich, jasnych loczkach, i podarował mu pełną <br>torebkę słodkich okruchów od ciasta, które, rzecz <br>jasna, były zatrute... W duszy podłego Turka kiełkowała <br>widocznie nadzieja, że Jaś poczęstuje tym ciastem - mnie... <br>Jednakże Anielcia zobaczyła całą tę scenę <br>z bramy - i odebrała Jasiowi torebkę, którą <br>przy akompaniamencie jego rozdzierających serce krzyków zakopaliśmy <br>w kącie za szopą. <br><br>W ogóle owo nikczemne i zdradliwe