niemiłosiernie nad osadą i gnał w step ławice śnieżnego pyłu.<br><br>14<br>Właśnie w ów dzień Samowałow zwolnił się z roboty i wyruszył rankiem do arbuzowego kołchozu, aby kupić kożuch. Uległ namowom Wasyla, który napraszał się, aby mu towarzyszyć, i wziął go z sobą. Noce w namiocie, choć spali w ubraniach, okryci kocami, były tak przejmująco zimne, że Samowałow zaczął marzyć o obszernym, kudłatym kożuchu, który by otulił ich pospołu. Czasem nawiedzała go myśl o ogrzanych, ciepłych barakach w Nowym Depo, dokąd mógłby wyjechać, gdyby zechciał, ale siła dziwnego uczucia, o które dawniej nigdy by się nie podejrzewał, uczucia do Ninoczki, jak