zaliczam szablę husarską z tzw. furdymentem, czyli z bardzo rozbudowaną oprawą rękojeści typu koszowego. Jednakże szable o takich rękojeściach, powstałe pod wpływem ówczesnych zachodnich pałaszy, nie cieszyły się specjalną popularnością ze względu na niefunkcjonalność w polskich warunkach (wiele też znaczyła określona tradycja): <gap> wymyślano do szabel takie krzyże, że całą rękę okrywały; zwał się taki krzyż furdyment, składał się z prętów żelaznych jak klatka i z blachy w środku wielkości dłoni". Mimo to jednak trzeba za Czesławem Jarnuszkiewiczem przyznać, iż: "Typy szabel z Ťfurdymentemť lub tylko z obłękami przy jelcu były wyłącznie polskimi próbami rozwiązania problemu ochrony rękojeści szabli husarskiej, i być