swym bólem i swą radością, istnieje się z bólów i z radości. Ten sposób istnienia aktu, który dla aktu polega na tym, że akt żywi się swą własną aktywnością, jest właśnie używaniem (<foreign>jouissance</>)... Chleb i praca nie odrywają mnie w pascalowskim <page nr=170> znaczeniu tego słowa od nagiego faktu istnienia, ani nie okupują pustki mojego czasu: używanie jest ostateczną świadomością wszystkich treści, jakie tylko wypełniają moje życie - ono je obejmuje". W tym sensie pojęte "używanie" jest korelatywne do całej sfery konscjentywności. Doznając uczucia strachu, "używamy" go, on jest dla nas jakby pokarmem chwili, on niszczy siebie i wnikając w nas, niszczy nas. Podobnie