byków i lwów. Niezliczone <br>postaci walczyły, ucztowały, przyjmowały hołdy, ofiary, sunęły karnymi rzędami, <br>ginęły, oddawały się łowom albo spoczynkowi. Świetność ich barw szła w zawody <br>z wykonaniem.<br>Nad głównym wejściem pośród krępych kolumn malowane korowody ustępowały miejsca <br>szerokiej płaszczyźnie odbijającej od reszty ścian jaskrawszym błękitem. Pośrodku <br>niej królował sam jeden olbrzymi bóg Marduk Bel z piorunami w dłoni, z bestią <br>Tiamat powaloną u stóp, Marduk - władca świątyni, grodu, kraju, szczególny opiekun <br>króla Babilonu, obecnego pana Ur, Hamurabiego syna Sin Muballita. Panował tutaj <br>niedawno. Mieszkańcy miasta pamiętali, jak na rozkaz Babilończyka obtłukiwano <br>stare cegły, robiąc miejsce nowemu bogowi. Prawie tysiącletnia świątynia wzniesiona