dziełach sztuki, przy czym ton niezobowiązującej elegancji narusza bez przerwy trzpiotowata, nie przestrzegająca reguł savoir-vivre'u panna Wanda. Tramwaj przystaje w Sevres i rusza w dalszą drogę, kiedy zaczyna padać deszcz, nieobojętny dla finału omawianej sceny. Oto bowiem &lt;gap&gt;. Wówczas właśnie Judym dostrzega "wysuniętą [...] czyjąś nóżkę", a gdy wagony wjeżdżają "w olbrzymią aleję wersalską" (zapewne Avenue de Paris, prowadzącą przed główną bramę pałacu), orientuje się, że nie jest to "wynik trafu i nieuwagi", lecz świadoma akcja panny Natalii:<br>&lt;gap&gt;<br>Judym zatem, podobnie jak Wokulski, doświadcza anagnosis: odkrywa prawdziwą naturę jadącej z nim kobiety. Także w nim budzi to odkrycie burzę uczuć, siłą rzeczy