w samotności i ciszy, wówczas, jak pisał poeta, &lt;gap&gt;. I jeszcze po trzech tygodniach donosił Alfredowi de Vigny, iż &lt;gap&gt;. Dość niesłychane było to wymaganie - wszyscy autorzy przesyłali rękopisy! W sierpniu 1837 roku doszło do spotkania, poeta czytał tekst. Harela, starego wyjadacza teatralnego, Mickiewiczowi "talentem wygłaszania i gestykulacji" nie udało się jednak olśnić. Konfederaci barscy nie przebili się na paryską scenę.<br>Poniesiona klęska była szczególnie przykra. Najpierw panie d'Agoult i Sand poprawiały francuszczyznę poety (pani Sand z przekąsem wyrażała się o poprawkach pani d'Agoult - obie więc panoszyły się po tekście); potem zawodziły kolejne protekcje; nie udało się spotkanie z Harelem; wszystko to jakże