absurd pojęciowy, to dziwactwo językowe czy myślowe, całkowicie mieści się w barokowej wizji świata, w pospolitym barokowym guście literackim, w banalnej modzie językowej.<br>Barokowa wizja świata to wizja świata jako ruchu, a nie stanu, jako zmienności, a nie jako regularności, jako niedorzeczności i szaleństwa, a nie rozsądku i umiaru, jako olśniewającego kalejdoskopu złud, olśnień, blasków, odbić lustrzanych, pogłosów echa, zjawisk niepochwytnych i zdumiewających, a nie oczywistych i pewnych. Była to wizja świata, który daje się poznać jako fenomen nieustannej metamorfozy, choć jest w istocie w tajemniczej swej głębi jeden, jedyny i jednolity. Tworzą go bowiem wzajemne związki wszelkich rzeczy między sobą