z konia, porzucał go przed gankiem, nie troszcząc się nawet o jego uwiązanie. Szybko nadbiegał stajenny chłopak, któremu Synuś wydawał już z ganku polecenia, głosem twardym i bez uśmiechu.<br>- To bardzo dobre dziecko - mówiła o synu rozkochana matka. - Posłuszny i wcale nie interesują go głupstwa - dodawała ze znaczącym grymasem. Nie omieszkała też zwierzyć się Marcie, że obawia się wpływu małej Surmówny na Synusia. - Zupełnie postrzelona dziewczyna, proszę pani. Opowiada i opowiada Władeczkowi o tym powstaniu jak o narodowym święcie. A on słucha. Bardzo się boję, choć, jak dotąd, Władeczek nie zajmował się tym wszystkim. Jak mogę, staram się zrazić go do