Któren&lt;/&gt; najlepiej drugiego &lt;orig&gt;wierszamy&lt;/&gt; obciął, parasola z niego zrobił, dostawał &lt;orig&gt;dolewkie&lt;/&gt; i dodatkowo &lt;orig&gt;setkie starowinu&lt;/&gt;. Więc zasuwali te kawałki jeden przez drugiego, ale żaden biskupa Krasickiego nie mógł przegadać.<br>Jeśli akcja felietonu toczyła się w lokalu gastronomicznym, pisarz potrafił przytoczyć taką oto "wiązaneczkę": Ach, ty przypalony, na &lt;orig&gt;kokosowem&lt;/&gt; maśle z onegdajszych pasztecików spitraszony klopsie, &lt;orig&gt;wont&lt;/&gt; z interesu! Hrabina de &lt;orig&gt;wolaj&lt;/&gt;, księżna &lt;orig&gt;rizotto&lt;/&gt;! Osobny rozdział w felietonach Stefana Wiecheckiego stanowi alkohol. Nie ma co obwijać w bawełnę i ogródkiem chodzić: bohaterowie Wiecha piją. Temat to drażliwy, toteż skwituję go tylko, pokazując, jak bogatym słownictwem posługiwał się Wiech, kiedy opisywał zasłużonych na polu