był zatem poważnym osiągnięciem. Partia hitlerowska bliska była szczytu potęgi. Opanowała wszystkie organy władzy - wprawdzie z wyjątkiem wojska - zapuściła głęboko macki w społeczeństwo w niemałej jeszcze części nieufne i wrogie. Przy tych czy innych zahamowaniach zdawała się zwycięsko zakończyć pierwszy etap "rewolucji narodowosocjalistycznej". Ale właśnie samo pojęcie rewolucji rozumiane było opacznie przez znaczną część hitlerowców. Po raz pierwszy od rozbicia strasserowskiej opozycji i wyeliminowania &lt;name type="person"&gt;Stennesa&lt;/&gt; partii groziły poważne konflikty wewnętrzne.<br><br><br>Opozycja, gdyż tak to w końcu trzeba nazwać, wywodziła się z tych samych co i poprzednio źródeł. Znaczna część bojówkarzy SA, nie wyłączając najbardziej zasłużonych jej przywódców, nie mogła i nie