czerwoną fasolą ląduje w koszu, a rozwalający od środka lęk pozwala mi wlać do żołądka tylko kubek słodkiej kawy z rumem. Godzinami wpatruję się w ogromną mapę Alaski, rozwieszoną w barze. Równie dobrze mógłbym patrzeć na białe prześcieradło. Ponownie sprawdzam sanie i uprzęże. Wprowadzam psy do korytarza startowego. Ciężko je opanować -gryzą się między sobą. Doświadczeni musherzy pomagają mi utrzymać plączący się coraz bardziej zaprzęg.<br>Zaczyna się odliczanie...<br>-Uwaga! Pięć sekund, cztery, trzy... Go! Go! Go! -wyrywam śnieżną kotwicę z zamarzniętego podłoża, nagłe szarpnięcie i... 1600 kilometrów lodowych bezdroży przede mną. Byli tacy, którzy pokonali ten dystans w pięć i pół