pojawia się żal do losu: dlaczego ja? W warszawskim Centrum Onkologii na jednym z oddziałów leżą same kobiety po mastektomii. Niewiedza powoduje, że ich rozmowy są straszne. Że tego i tego to już w życiu nie będą mogły robić, a zresztą i tak niedługo umrą. Potem przychodzi ochotniczka (też po operacji piersi), która próbuje walczyć ze stereotypami. - Po operacji miałam skórę jak papier. Twarz szara, włosy w strąki. Zjawiły się ochotniczki - wspomina Wiesława Dąbrowska. - Pełne życia, umalowane, kolorowe. Zadałam im pytanie: czy będę mogła robić na drutach? <br><br>Wiele kobiet wymazuje z pamięci to, że miały kiedyś raka. Lekarze opowiadają, że przychodziły