legalności, to jest prawie jeszcze dozwolone, ale z punktu widzenia destruktywnych wobec społeczeństwa zamierzeń władz carskich niekorzystne, źle widziane i skupiające na sobie nieprzychylną, a czujną zazwyczaj uwagę. W ciągu lat niejeden z tych oświatowców trafiał pod byle pozorem do Cytadeli lub pod dozór policyjny, a co najmniej zyskiwał sobie opinię &lt;foreign lang="rus"&gt;niebłagonadiożnego&lt;/&gt;, co skutecznie potrafiło zepsuć życiową karierę.<br>Przystąpienie do takich akcji wymagało już pewnego zdecydowania i stąd elita działaczy społecznych, bardzo aktywna zresztą, była jednak - jak usiłowaliśmy to wyliczyć analizując działalność Uniwersytetu Latającego - szczupła: poza chętną do takiej roboty młodzieżą studencką angażowały się w ten sposób tylko jednostki. Nieliczni chcieli