zwolennikiem „urządzeń francuskich". Czasy Księstwa były szczytem jego kariery: łączył stanowisko prezesa rządu, kierownika oświaty, zwierzchnika wolnomularstwa, jako Wielki Mistrz Wielkiego Wschodu Narodowego od 1 marca 1812; funkcję komendanta Kadetów pełnił nieprzerwanie do 1814 roku. Pozostawał też w dalszym ciągu jedną z najważniejszych postaci Towarzystwa Przyjaciół Nauk; dużo pisał, opiniował, w roku 1808 wybrano go na prezesa działu literackiego. „Pan Stanisław" – jak nazywał go Staszic – stał się w tych czasach człowiekiem-instytucją, obecnym w każdej ważnej sytuacji i – o ile wierzyć Koźmianowi – przyzwyczaił się do władzy. Chętnie skupiał ją w swoim ręku i okazywał drażliwość