określeniem wagi około siedemdziesięciu kilogramów netto), wreszcie liczba ta doszła do tysiąca skrzynek rocznie. W roku 1820 eksport ów sięgał dziesięciu tysięcy skrzynek, w przededniu pierwszej wojny opiumowej - czterdziestu tysięcy i z biegiem czasu stale wzrastał: w 1860 roku Chiny przyjmowały z brytyjskich posiadłości zawrotną liczbę osiemdziesięciu pięciu tysięcy skrzynek opium.<br> Owszem, istniały ostre zakazy importu, ale ostatecznie wszystko sprowadzało się do "złotego piasku", jak w Kantonie elegancko określano łapówkę. Sumienie mandaryna należało uciszyć odpowiednią opłatą, która w latach dwudziestych minionego stulecia wynosiła czterdzieści dolarów od skrzynki. Handlarze opium stworzyli specjalny fundusz łapowniczy, mający otwierać narkotykowi drogę do chińskich portów.<br> U