i takiego dyskursu, które pozwoliłyby im pozostać w zgodzie z własnymi emocjami i zarazem respektować wymóg "intersubiektywności ocen". Pytali zarazem o kryteria krytycznoliterackiego sądu i ta sprawa stawała się dla nich najważniejsza.<br>&lt;gap&gt;<br> - pisali w datowanym na grudzień 1979 roku wstępie do swej książki Chwin i Rosiek. Wbrew temu, co twierdzili oponenci, młodzi krytycy w centrum uwagi stawiali więc nie tylko kwestię autonomii języka literatury i samego języka, w jakim dokonuje się krytyczny opis oraz nie dość uwzględnianego w tym języku następstwa bogactwa (i często zasadniczej odmienności retoryki) gatunków mowy, za pośrednictwem których komunikujemy się na codzień. Książka Chwina i Rośka zasługiwała