mniemanie pozyskiwać". Jedynym wyraźnym śladem stosunków jego z literatami warszawskimi jest poemat Parnas we śnie ogłoszony w nr 30 z 1818 r. &#132;Tygodnika Polskiego i Zagranicznego" Brunona Kicińskiego &#150; poemat dydaktyczny, będący wyrazem klasycystycznych przekonań poety &#150; swoiste &#132;streszczenie" wykładów słuchanych w Krzemieńcu.<br> Krzemieńczanie przebywający wówczas w Warszawie (oprócz Zaborow skiego m.in. Józef Korzeniowski i Karol Sienkiewicz) rozpoczęli wydawanie własnego czasopisma pt.: &#132;Ćwiczenia Naukowe", w którym Zaborowski został redaktorem &#132;Oddziału literatury", nadając mu charakter wyraźnie narodowy. Redaktor eliminował tłumaczenia, drukując dzieła polskie: prace na temat polskiego romansu i wersyfikacji, opisy podróży i studia historyczne dotyczące Polski