jest w pewnym sensie władcą czasu - bo dar wywoływania i uciszania burz, jakim rozporządza ten bohater najbardziej "wyspiarskiego" utworu w dziejach teatru - jest w ostatecznym wyniku darem zmieniania i regulowania czasu, jego atmosfery. Temu też zapewne należy przypisać, że Robinson po tylu latach na swojej wyspie nie zestarzał się, ale opuszcza ją pełen energii i zapału do dalszych podróży.<br> Wyspa bezludna do tych cech wyspy w ogóle dodaje jeszcze jedną - ma faunę i florę, ale ślad stopy ludzkiej na piasku jest zjawiskiem niesłychanym, zdolnym wprawić w osłupienie. Na wyspie bezludnej ten, co ją zwiedza i obejmuje w posiadanie, styka się ze