obejmują w wielkim uciszeniu leżymy na obłoku obłok wolno płynie po niebie. <br><br>Nic nie wiedziałam. Nic. Nie przeczuwałam siebie takiej. Wszystko, co we mnie było jest i będzie. Tobie. Na życie i na śmierć. <br>Za oknem bledną gwiazdy. Świt. <br>Cynie, krótko podcięte, zanurzone w glinianym dzbanku, cieszą oczy cynobrem, złotem, oranżem, amarantem. Bicie twojego serca tak głośne, wyraźne - i nagle fala strachu podpływa aż do krtani: To nie może trwać! Z której strony uderzy cios? Gdzie się przyczaił wróg? <br>Po twarzy płyną łzy. Jędruś... - czy tak już będzie zawsze? - opuszkami palców rozciera słoną strużkę, przygarnia mnie mocniej do siebie, wargi błądzą