dramatu do typu ulubionych przez autora spektakli potwierdza raz jeszcze tezę o organicznym związku polskiego dramatu romantycznego i znanego autorom teatru. Nie tylko w sferze przejmowania "efektów" scenicznej dekoracji, ale także w proporcjach elementów konstrukcji świata przedstawionego.<br><br>&lt;tit&gt;Rozdział 9 WYOBRAŹNIA UWOLNIONA&lt;/&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Przestrzeń ogromna - człowiek pośród kosmosu&lt;/&gt;<br><br>Sakryfikacja idei nieograniczonej wolności oraz zachłanna otwartość poznawcza prowadziły romantyków do fascynacji nieskończonością i do prób penetracji obszarów, które, choć tylko fragmentarycznie, są jednak umysłowi i wyobraźni ludzkiej dostępne: przestrzennej i czasowej nieskończoności wszechświata. Było to wyzwanie dla poety innej zupełnie miary niż apologia wolności człowieka wśród społeczności; ta wyrażać się mogła choćby prostym manifestowaniem