paleontologicznych polega na identyfikacji i określeniu konfiguracji tej nieciągłości. Bywa, że szczątek organiczny jest chemicznie identyczny z otaczającą go skałą, a różni się od niej jedynie odmienną strukturą (rozmieszczeniem kryształów). Trzeba wtedy naszlifować powierzchnię skały, wypolerować ją bądź nadtrawić czynnikiem reagującym ze skałą (kwasem lub zasadą). Różnice w rozmiarach i orientacji kryształów mogą być wówczas obserwowane w świetle odbitym, w refleksyjnym mikroskopie elektronowym (SEM) bądź przeniesione na nitrocelulozową błonę (zwilżoną acetonem i dociśniętą do powierzchni nadtrawionej skały). Błona taka może być użyta do badań jako preparat mikroskopowy (ryc. 11.9). Można wreszcie skałę pociąć na plasterki i zeszlifować je po naklejeniu