po prostu noc zgęściła swą ciemność do granic materialności.<br>Tego dnia mieli już nieodwołalnie wracać do Brukseli. Była już trzecia i nic nie wyszło z pożegnania Danielle. Kolumb bynajmniej nie przez tchórzostwo nie wspomniał jej, że dziś musi wyjechać. Po prostu nie wiedział, czy wyjedzie. W zastanawiający sposób przestał się orientować w sobie. O wpół do czwartej miał spotkać Roberta i Jagiełłę na obiedzie i zaraz potem mieli startować: Danielle w zabawny sposób uzupełniała kulturalny szlif nowego przyjaciela. Tym razem wychodzili z Muzeum Rodina. Przedziwna zmysłowość tego rzeźbiarza splatającego marmur w spazm miłosnych par zaraziła ruchy Danielle. Szła teraz obok niego