Camilla Mondral zwierza się z problemów specyficznej pracy pisarskiej - pracy tłumacza.<br>&lt;au&gt; Koź. &lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="art"&gt;<br>&lt;tit&gt;Alvin Platinga: Bóg, wolność i zło. Przekł. K. Gurba, wyd. Znak, Kraków 1995, s. 161 (seria BFR)&lt;/&gt;<br><br> Autor książki cieszy się sławą najwybitniejszego wśród żyjących filozofa religii. Na sławę tę składają się dwie podstawowe cechy charakteryzujące pisarstwo Platingi: oryginalność i spójność prezentowanych wizji. Problematyką podejmowaną przez Platingę w tej opublikowanej po raz pierwszy dwadzieścia lat temu książce jest próba stworzenia teodycei, czyli takiego rozumowania, które wyjaśniałoby istnienie Wszechmogącego Stwórcy z istnieniem w świecie zła. Historycznie zmagali się z &lt;orig&gt;teodyceą&lt;/&gt; myśliciele tak wybitni, jak A. Augustyn, G. W. Leibniz czy