kierunku patriotycznej koncepcji „służby" narodowej kulturze objawił się w twórczości Potockiego podjęciem prac teoretycznych nad literaturą i językiem. W roku 1815 ukazało się czterotomowe dzieło O wymowie i stylu, określone przez Ignacego Chrzanowskiego mianem pierwszej stylistyki i prozaiki polskiej reprezentującej ówczesne poglądy obozu klasyków. Chrzanowski wszakże odmawia temu dziełu oryginalności, widząc w nim kompilację „Anglika Blaira i Francuza La Harpe'a" – nic ponadto. Słusznie wysuwa na czoło podstawową dyrektywę Potockiego – naśladownictwa natury jako istoty każdej twórczości, nie dostrzega jednak faktu, że pogląd na sposób naśladowania uległ zmianie w stosunku do okresu wcześniejszego. Potocki skłonny był uznawać „piękne