Wreszcie trzecia, iluzja "końca historii", czyli wypełnienia się już oczekiwanych celów polskiej polityki zagranicznej. Życie samo wskazuje na zupełnie przeciwną tendencję. Coraz większa staje się potrzeba mądrej polityki zagranicznej, która miast sporów i kłótni o "Niceę" stawiałaby czoła niepokojącemu osłabieniu pozycji Polski w Europie. Oto bowiem znaleźliśmy się nagle w osamotnieniu, w sytuacji pewnego napięcia z wszystkimi sąsiadami. Przede wszystkim stosunki z Niemcami i z Francją - tym wirtualnym czy też "sentymentalnym" naszym sąsiadem - znalazły się w kryzysie.<br><br>Białoruś pozostawała cały czas w sferze zależności od Rosji, ale teraz poczyna w tym kierunku zwracać się także Ukraina, którą uznaliśmy za jednego z