i zamknięta na głucho, pod szerokim okapem spadzistego dachu. Nie opodal szarzał szmat gościńca.<br>Kowal skierował się w stronę małego domku stojącego obok kuźni.<br>- Derkacz! Zmiłujcie się... cóż wy? - zaskrzeczał Mrowiec, gdy stanęli przed niskimi drzwiami.<br>- Właź, szelmo! - mruknął kowal wyjmując kołek ze skobla i mocnym kopnięciem drzwi otworzył na oścież, szeroko.<br>Mrowiec wszedł, a raczej został wepchnięty twardą ręką przez próg do wnętrza. Usłyszał jeszcze prędkie zatrzaśnięcie drzwi - i stał oto dygocący i oszołomiony, w grubej, nieprzeniknionej ciemności, jak w grobie.<br>Kowal ruszył w głąb tej ciemności; słychać było jego ciężkie kroki. I zaraz snadź począł grzebać w popielisku na