się, że w ciągu paru lat rozziew między nauką polską a nauką światową zacznie się szybko poszerzać".&lt;/&gt;<br>Dziś, w początkach roku 1981 akapit ten musiałby być (niestety!) sformułowany w sposób mniej przyszłościowy; &lt;hi rend="bold"&gt;właściwie TO już się stało.&lt;/&gt; Rozglądam się po własnym laboratorium, odwiedzam zaprzyjaźnione pracownie &lt;hi rend="bold"&gt;i cóż widzę?&lt;/&gt;<br>Wszędzie atrapy: oscyloskopy z wygasłymi ekranami, rejestratory, do których nie można było sprowadzać papieru, liczniki scyntylacyjne, dla których zabrakło izotopów, nawet drobiazg produkcji krajowej, w którym przepalił się złośliwie właśnie ten jedyny importowany tranzystor. Widzę studentów i doktorantów dopuszczanych z nabożeństwem (i zachowaniem szczególnej ostrożności) do tzw. unikalnego przyrządu, trochę tylko starszego od