modna jak zawsze, podejrzliwie spoglądając na mnie przez okulary.<br>- Coś taki smutny?<br>- A tak... Myślę, jak najczęściej w życiu piękne rzeczy kończą się tak beznadziejnie głupio, tak nie uroczyście...<br>- Co masz na myśli?<br>- Nic takiego... Myślę o książce Ostatni brzeg.<br>Goście zaczęli się schodzić koło piątej. Ostatnia przyszła Agnieszka, koło ósmej, wzbudzając podziw wszystkich trzymaną w ręku przeszło metrowej długości różą. Zadziwiająco szybko wszyscy mieli w czubie, ja też. Może trochę za wylewnie się z nią przywitałem - choć charakter i długotrwałość naszej znajomości mnie do tego poniekąd upoważniał, może trochę za głośno mówiłem jej jaka jest piękna i może trochę zbyt