wyboru w polu bliskoznaczności, lecz wyboru normy językowej, powiązanej z licznymi racjami pozajęzykowymi. Spiritus i flamen znaczą podobnie: duch, powiew, tchnienie; flamen jest jednak bardziej poetyczne - a co ważniejsze - ma uzasadnienie w tekstach antycznych. Spiritus w kontekście sanctus jest terminem teologicznym, jest, jeśli tak można rzec, imieniem własnym jednej z osób Trójcy Świętej, a więc problem sprowadza się do opozycji między normą estetyczną antyku a normą terminologiczną teologii chrześcijańskiej.<br>W ten sposób można by analizować Trzecieskiego wiersz po wierszu pokazując, jak entuzjazm i pasja nowej wiary poszukują wyrazu w humanistycznych elegancjach, w tym, co nazywano podówczas linguae elegantiae. Ale osoba i