popisania się zręcznością, składania do pchnięć w galopie, prób przygwożdżenia szybko pomykającego celu niż rozlanej krwi i martwo zwisającego trofeum. Szakale z trójkątną przewrotną mordką i długą puszystą kitą kluczyły między kępami trzcin, łapki ich pracowały szybko, wydawało się, że ulatują nad stratowaną murawą. Koń niesiony sportową ambicją, czując nacisk ostrogi, dochodził drapieżnika i wtedy była pora spróbować lancy... Krzyki rozjuszonych myśliwych ponaglały. Dźgnąć grotem, podjąć zwierzę z ziemi, lekki okuty drążek tkwił pod pachą, koń gnał niemal tratując uciekającego szakala. Cios, pchnięcie, ofiara uskakiwała, a jeździec, którego lanca zaryła się w ziemię, wykonywał wzlot, jak o tyczce, dźwignięty z siodła