tyle uwagi".<br>Strzepnął trupa muchy z popiołem i sięgnął po zapałki.<br>Kiedyś tkwił w życiu po same uszy. Był prorokiem każdej żyłki krwi, każdego paluszka, cycuszka i podwiązki. Gdy na wieczorach poetyckich wściekła publiczność tupała i pluła wariacko, czuł, że dni smakują mu jak spirytus z sokiem malinowym. Podniecają i oszałamiają. Pamiętał rozróbę w Zakopanem, gdy uciekali zlodowaciałymi ulicami przed policją. Właśnie stoczyli bitwę z nobliwymi miłośnikami poezji o kwiatkach i duszyczkach. Potem upili się do nieprzytomności z Watem i Sternem w jakiejś obskurnej knajpie i szli Krupówkami recytując swe samopalne wiersze. Zdziwieni górale omotani w baranie kożuchy, spoglądali pobłażliwie na