od strony inwestycji i oszczędności pozwala uchwycić istotę tzw. paradoksu zapobiegliwości. Ekonomiści klasyczni i neoklasyczni stali na stanowisku, że "oszczędzanie jest cnotą". Ich zdaniem, jest ono korzystne nie tylko dla oszczędzających jednostek, które dzięki zwiększonym oszczędnościom mogą powiększyć swoje przyszłe wydatki konsumpcyjne, lecz także dla gospodarki jako całości, gdyż zwiększone oszczędności umożliwiają wyższe inwestycje i szybszy wzrost dochodu narodowego (tego typu podejście prezentowaliśmy w rozdziale 7, pkt 8.2.3). Odmienne stanowisko prezentują keynesiści. Choć przyznają, że oszczędzanie może być cnotą z punktu widzenia poszczególnych jednostek, to jednak odrzucają taki pogląd w odniesieniu do całej gospodarki. Większe oszczędności oznaczają bowiem mniejsze