Wyjątkowość Solskiego polega na tym, że przeżył, i tylko dlatego, że wcześnie wyemigrował na Zachód. Inni jego pokroju zginęli w łagrach, zwłaszcza jeżeli ich językiem był polski i pisali do polskojęzycznej prasy. Bo przecie w latach trzydziestych polskość stanowiła dostateczny powód do aresztowań. <br> Mam uczucie, że wskutek znajomości z Solskim otarłem się o olbrzymi kompleks zagadnień niemal nietkniętych, a dotyczących początku Polski międzywojennego Dwudziestolecia, ściślej, jak to było z tymi, którzy opowiedzieli się po drugiej stronie, za wielką uniwersalną ideą i przeciw Polsce Piłsudskiego. <br><br>&lt;tit&gt;Sosnowska, Halina.&lt;/&gt; Była moją szeficą w dyrekcji Polskiego Radia w Warszawie. Gdyby napisać jej biografię, byłby to