sprzeczną tożsamość z wymiarem <br>absolutnym. W 'nihilizmie paradoksowym' egocentryzm traci swą podstawę, <br>którą jest przekonanie o odrębności podmiotu. Przezwyciężone zostaje także <br>poczucie alienacji i wyobcowania. Dlatego właśnie 'oświecenie' nazywane jest <br>przez mistrzów zen "powrotem do domu, by usiąść tam w spokoju (jap. kika <br>seiza)". 'Nicość absolutna' nie jest obcą przerażającą otchłanią braku <br>istnienia, ale bezdenną głębią 'jaźni jednostkowej', czyli jej 'domostwem'. <br>'Nihilizm paradoksowy' nie oznacza odrzucenia wszelkich systemów <br>filozoficznych, które stosują logikę klasyczną. Nishida wielokrotnie podkreślał, <br>&lt;page nr=309&gt;<br>że 'logika paradoksu' przekracza logikę klasyczną, ale jednocześnie ją w sobie <br>zawiera. 'Nihilizm paradoksowy' nie oznacza więc "śmierci metafizyki", ale <br>otwarcie dla metafizyki nowych perspektyw