poniżej godności pozwalać litować się nad sobą".<br>Felek Szymański mieszkał niedaleko rynku, na trzecim piętrze starej kamienicy. Ale Szretterowi nie chciało się po krętych i stromych schodach wdrapywać na górę, zajrzał więc najpierw na podwórze. Było mroczne i ciasne, pełne ciężkiego odoru dawno nie wywożonego śmietnika. Zagwizdał. Po chwili z otwartego na ostatnim piętrze okna wychylił się Felek, goły do pasa, z ręcznikiem.<br>- Serwus! - krzyknął. - Zaraz schodzę.<br>Szretter wyszedł przez bramę. Ulica była pusta. Żadnych przechodniów. Po drugiej stronie ciągnął się niski ceglasty mur. Za nim kwitły kasztany. Pod nim czterech małych obdartusów grało w orła i reszkę. Kłócili się przy