de la cité de<br>Reims (1817) pisze, że średniowieczny labirynt na posadzce katedry w<br>Reims był pierwotnie przedmiotem praktyk religijnych, symbolizującym<br>wnętrze Świątyni jerozolimskiej. Labirynty często więc nazywano - jak<br>twierdzi Paolo Santarcangeli - drogą jerozolimską (chemin de<br>Jhérusalem) lub miejscem jerozolimskim (lieu de Jhérusalem). A rzekomy<br>labirynt w Świątyni Salomona będzie owocować dalszymi legendami,<br>przeświadczeniami, a nawet religijnymi rytuałami.<br> Jerozolima, hebrajskie Jeruszalaim, była co najmniej od czasów Dawida<br>duchowym i politycznym centrum Żydów. Ale od założenia jej przez<br>kapłana Melchizedeka w roku<br>2023 p.n.e. aż do dzisiaj nieżydowskie ludy z bliższego i dalszego<br>sąsiedztwa również uważają Jerozolimę za swój biegun