pierwsze, pojawiły się głosy, że Jan Paweł II nie rozumie polskich spraw, że jest kościelnym przywódcą i chce narzucić suwerennemu państwu katolicki światopogląd. Panował wtedy - co ciągle podkreślam - stan pewnej histerii społecznej. W jakiś sposób to zrozumiałe. Cały naród został poddany szybkim i głębokim zmianom politycznym, ekonomicznym, kulturowym. To musiało owocować dezorientacją i frustracją. Nie zmienia to faktu, że np. orędzie Papieża bezustannie polityzowano, znacznie bardziej niż w czasach PRL. Roztrząsano głównie, którą opcję poparł w danej homilii, z posłem jakiej partii się spotkał, z kim ile rozmawiał, kto nie był na audiencji, kto stał w pierwszym szeregu - okropieństwo. To się