dzieła Maseniusza, choć tylko trzykrotnie powołał się na tego autora (przy opisie bursztynu, magnetytu i synodites). Przepisując te dane Chmielowski wymieniał również autorów, na których powoływał się Maseniusz, opuszczając wszakże dokładniejsze dane bibliograficzne (księga, rozdział), jakie zwykle podawał ten ostatni. Przeważająca więc część autorów, wymienionych przy opisie kamieni szlachetnych i ozdobnych w tomie III &lt;hi rend="italic"&gt;Nowych Aten&lt;/hi&gt; pochodzi z dzieła Maseniusza: dotyczy to również Pliniusza tak, że na podstawie tej części &lt;hi rend="italic"&gt;Nowych Aten&lt;/hi&gt; nie ma przekonywujących dowodów, że Chmielowski bezpośrednio korzystał z dzieła rzymskiego naturalisty, na którego tak często się powoływał.<br> Celowe byłoby sprawdzenie także, w jakim stopniu Chmielowski, pisząc czwarty rozdział